Rysowanie na czarnym papierze

 Bardzo lubię używać czarnego papieru czy to wykonując rysunek białą kredką czy w malarstwie pastelowym. W wielu przypadkach możemy uzyskać ciekawe efekty, kiedy sylwetka portretowanego obiektu wychodzi z kartki.

Czarne tło służy mi gdy nakładam pastele na cały obszar obejmujący modela lub  w przypadku jedynie zarysu. Zazwyczaj takie rysowanie jest bardzo przyjemne i dość proste, jednak zrobić później zdjęcie pracy- to jest prawdziwy koszmar, szczególnie przy pogodzie jesienno-zimowej i braku słońca.

Aparat zawsze zjada kolory i nie oddaje całego uroku skończonego obrazka, a w przypadku czarnego tła mogą dochodzić jeszcze problemy z ostrością, wydobyciem delikatnie zaznaczonych szczegółów. Zdecydowanie powinnam zainwestować w lepszy aparat ;)

Poniżej kilka przykładów wykorzystania czarnego papieru w moich pracach:

Zakończyłam ostatnio pracę nad portretem holenderskiego konia gorącokrwistego. Korzystałam ze zdjęcia Patrycji Makowskiej https://www.facebook.com/makowska.konie?fref=ts

Do wykonania pracy użyłam pasteli w kredce firmy Derwent oraz Kooh-i-Noor, białych kredek- Derwent Coloursoft oraz Progresso K-i-N, sepii w kredce, gumki chlebowej oraz płaskiego syntetycznego pędzelka. Wykorzystany papier to Canson Mi-teintes.

Pierwszym krokiem było naszkicowanie portretu na zwykłej białej kartce, kiedy najważniejsze elementy i kontur były gotowe, przeniosłam je na docelowy papier. Robię tak w przypadku rysowania na czarnym papierze, ponieważ na dobrą sprawę zmazywanie błędnych linii, usuwanie paprochów i rozmazanego pigmentu zajęłoby mi więcej czasu niż opisane działanie. Otrzymujemy po prostu czysty szkic, który ma szansę wyglądać o wiele estetyczniej :)

Następnie naniosłam pastel Derwent w kolorze ultramaryny. Na fotografii barwa ta ma ogromne znaczenie. Kreskę roztarłam pędzelkiem na odpowiednim obszarze.

Na górną część szyi naniosłam przygaszony brąz i szarość, w najbardziej oświetlonym miejscu użyłam białej pasteli w kredce Derwent, a sierść zaznaczyłam białą kredką Progresso.

Sepia potrzebna była mi do fragmentu nad ganaszem konia, rozmazałam ją pędzelkiem. Nałożyłam krótkie kreski- sierść na górną część głowy, wstępnie popracowałam nad okolicą oka.

Oko czyli największa przyjemność portretu :) I tu widać ultramarynę. Czerń użyłam tylko w tym miejscu, gdyż papier został już zbyt pobrudzony pigmentem pasteli, aby gumka chlebowa dała sobie z tym radę.

Następnie reszta pyska wykonywana tak samo jak pozostałe elementy- nałożenie koloru głównego, roztarcie, zaznaczenie sierści kredką.

Chrapy, nos dość mocno oświetlone. Wykończenie całości to chwilka, brakujące światło, wibrysy i właściwie koń gotowy.

Zdjęcie końcowe robiłam ponad dziesięć razy. Nie jestem zadowolona z efektu, brakuje mnóstwa odcieni brązu, ale to najlepsze co mogłam uzyskać w tym momencie. Być może spróbuję jeszcze to naprawić, o ile słońce zechce wyjść zza chmur. Dla mnie najważniejsza była przyjemność tworzenia, a mam nadzieję, że ktoś odnajdzie przyjemność w obejrzeniu zdjęć i przeczytaniu notki  :)